ΠΟΛΥΓΝΩΤΗΣ: ΟΙ ΣΤΑΒΛΟΙ ΤΟΥ ΑΥΓΕΙΑ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΑΛΛΗ ΔΥΣΩΣΜΙΑ….

ΟΙ ΣΤΑΒΛΟΙ ΤΟΥ ΑΥΓΕΙΑ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΑΛΛΗ ΔΥΣΩΣΜΙΑ….

Πότε ξεκίνησαν τα μέτρα για την προστασία των Ελλήνων από τον κορονοϊό;;;
Πριν ένα μήνα;; Παραπάνω;;; Δεν θυμάμαι …
Συνειδητοποιώ πως είμαι φυλακισμένη από τότε που γεννήθηκα.
Εγκλεισμένη μέσα σε μια φούσκα που υφάνθηκε από πυκνό ψέμα.

Όταν γεννιέσαι εδώ μέσα, συνηθίζεις και η σαπίλα δεν σου βρωμάει πια, δεν σε πιάνει ναυτία από το αιώρημα της φούσκας.
Τόσα χρόνια οι δεσμοφύλακες μου παραμόνευαν μην τυχόν και κουνηθώ και νιώσω πως αιωρούμαι στην ψευδαίσθηση …
Μην με πιάσει η ναυτία και ξεράσω όλα τα ψέματα που με τάισαν και με μεγάλωσαν,για να περάσω τα ομορφότερα χρόνια της νιότης μου μέσα σε εφιάλτη που δεν αναγνώριζα…

Ήλπιζα πως θα έρθουν οι καλύτερες μέρες από μόνες τους, όπως έρχεται ο ήλιος και με καλημερίζει κάθε αυγή…

Πίστευα πως όλα είναι δεδομένα, τελειωμένα και χαραγμένα κι εμείς κινούμαστε μέσα στα όρια που χάραξε…
Ο Θεός….
Δεν μπορεί…έλεγα…τα καλύτερα θα έρθουν…

Μα οι δεσμοφύλακες μου είχαν άλλα σχέδια.

Είδος προς εφαρμογή πειραμάτων το είδος μου κι έτσι η φούσκα του κόσμου μου συμπιέστηκε κι έγινε τα τέσσερα ντουβάρια του σπιτιού μου.
Μα οι τοίχοι κλείνουν, κοντεύουν να με πνίξουν…
Σαν κρόταλα οι φωνές των δεσμοφυλάκων μου, μου απαγορεύουν αυστηρά κάθε κίνηση …

Έξω από τη φυλακή μου, συνωστισμός και φασαρία…
Ποιοι είναι;;;
Δεν ανήκουν στη φυλή μου ….
Άλλο χρώμα, άλλη γλώσσα, βλέμμα διαφορετικό…άγριο, ξαναμμένο, σαν μπαρούτι έτοιμο να αρπάξει φωτιά.
Οι δεσμοφύλακες μου τους μιλάνε γλυκά…
Τους δίνουν επιδόματα, τσάμπα φαγητό, δωρεάν νερό κι ενέργεια, στέγη σε ακριβά ξενοδοχεία…
Ποτέ δεν κατάφερα να πληρώσω ένα καλό ξενοδοχείο να κάνω διακοπές….
Εγώ μέσα στους τοίχους μου, στερημένη και φτωχή, με τους λογαριασμούς στους φακέλους να μην τολμώ να ανοίξω κι εκείνοι έξω, κάτι περιμένουν, ύποπτο και δόλιο…

Μέσα μου θεριεύει άσχημο αρχέγονο συναίσθημα …

Μα γιατί σ εμένα ποτέ δεσμοφύλακες μου δεν χαρίσατε κάτι;;;;;
Και ήμουν τόσο υπάκουος φυλακισμένος….
Όλα σας τα έδωσα κι ας μου ανήκαν …
Ακόμη και την ιερή μου χώρα, την ιστορία μου, τους τόπους των προγόνων μου….
Ακόμη και τα δημιουργήματα μου, τα παιδιά μου, τα έκανα επίσης υπάκουα, να σας υπηρετούν πιστά…
Όλα σας τα έδωσα….ακόμη και την δύναμη μου, την ψήφο μου, για να παριστάνετε τον δεσμοφύλακα…
Όμως ετούτοι που κανακεύετε με τρομάζουν….
Η φυλακή μου που με κλείσατε με ταρακουνάει και νομίζω… πως …όλα τα δηλητήρια του ψεύδους που τόσα χρόνια με ποτίσατε, θα τα ξεράσω πάνω σας…